Resmi rakamlara göre dahi Türkiye’de her yıl 500 bin kişi işsizler ordusuna katılıyor! Sermaye birikimiyle birlikte işsizler ordusu da büyüyor.
2014’te 1.9 milyon kişi hayatlarında ilk defa emek gücünü satmak amacıyla bir işe başvurdu. Bu kişilerin 1.3 milyonu ister artı-değeri doğrudan üretmek ister artı-değerin dağılımında rol almak sömürülmek üzere kapitalist işletmelere girdiler. Geriye kalan 550 bini yedek iş gücü ordusuna eklendi.
Böylece resmi rakamlara göre:
2012 Aralık ayında 2 milyon 576 bin kişi
2013 Aralık ayında 2 milyon 809 bin kişi
2014 Aralık ayında 3 milyon 145 bin kişi
...işsiz durumda.
Ama bunlar gerçek tabloyu yansıtmayan resmi rakamlar.
Örneğin birkaç ay önce Türkiye İstatistik Kurumu işsizlik tanımını değiştirdi. Sadece bir aydır iş arayanları işsiz saydı. Eskiden üç aydır iş arayanları işsiz sayardı. Böyle yapsaydı işsiz sayısına 300 bin kişi daha eklenecekti.
Ama o eski tanım da bilimsel bir işsizlik tanımı değildi.
Bu tanıma göre “iş aramayıp çalışmaya hazır olanlar” işsiz sayılmıyordu. Yani bu mantığa göre bir kişi resmen bir şirkete ya da kuruma işe girmek amacıyla başvurmadıysa işsiz sayılmıyor. Resmen bir şirkete ya da kuruma işe girmek amacıyla başvurmayan 2 milyon 418 bin kişi var. Bu kişilerden birini sokakta çevirip “arkadaş, ne kadar şanslısın, resmi bir başvuruyla iş aramaman sayesinde sen işsiz sayılmıyorsun, ne güzel!” desek nasıl bir tepki alırdık acaba?
Özetle,
Devletin işsiz kabul ettiği işsizler 3 milyon 145 bin kişi. Devletin işsiz kabul etmediği ama fiilen işsiz olanlar 2 milyon 418 bin kişi. Toplarsak, işsiz sayısının 5 milyon 563 bin kişi olduğunu görürüz.
Ama burjuva devletinin istatistik cambazlıkları bununla bitmiyor. Biz bu iki rakamı toplasak bile bilimsel olarak Türkiye’de yedek iş gücü ordusunun kaç kişiden oluştuğunu doğru tespit olmayız.
Çünkü kapitalizmin pisliklerini örtmek için elinden geleni yapan burjuva iktisadı işgücüne katılma oranı diye bir kavram uydurmuş.
Burjuva iktisatçıları, İşgücüne katılma oranını istihdam eden ve işsiz nüfus toplamının, çalışabilir toplam nüfusa (12 ve üzeri yaşa) oranı olarak tanımlar.
Türkiye’de de bu rakam yalnızca yüzde 50’dir. Yani, 15 yaş üzerinde ve çalışabilecek durumda olan nüfusun sadece yarısı çalışır ya da çalışmak için resmen başvuru yapar. İşsizlik oranları da “çalışabilir toplam nüfus” baz alarak yapılır.
Daha somut olarak söylersek:
Türkiye’de 15 yaşın üzerinde 55 milyon 935 bin kişi var, yani yaklaşık 56 milyon kişi çalışabilir durumda. Ama bu rakamın 27 milyon 707 bininin çalışmaya hazır olmadığı, çalışma hayatının dışında olduğu söyleniyor. Başka deyişle, bu insanlar yok sayılıyor ve işsizlik oranı geriye kalan 28 milyon 228 bin kişi baz alınarak hesaplanıyor.
Çok güzel, peki burjuva iktisatçılara göre nüfusun yarısı neden çalışamaz durumda? Neredeyse 28 milyon kişinin yok sayılma nedeni nedir? Bu insanların çalışamaz durumda olmasının haklı bir gerekçesi var mıdır?
Bu 28 milyonun, yaklaşık 4 milyonu emekli, yaklaşık 3 buçuk milyonu çalışamayacak durumda, 5 milyona yakını eğitime devam ettiği için çalışmayanlar oluşturuyor. Geriye kalanı ise 11.5 milyon kadın. Bu 11.5 milyon kadın “çalışabilir toplam nüfus”a dahil edilmiyor.
Bu kadınlar burjuva devletine, burjuva iktisatçılarına göre neden işgücü içerisinde yer almıyor Bunun nedeni “ev işleri”! Ev işleri varmış! O yüzden çalışabilir sayılmaları doğru olmazmış! Bu yüzden işsiz sayılmıyorlar.
Özetlersek, nüfusun belli bir kısmını “gereksiz” gören bir yaklaşıma sahip olmayan herkesin anlayabileceği gibi yedek sanayi ordusu burjuva devlet ve burjuva iktisatçılarının göstermeye çalıştığından çok daha fazla.
Burjuva devletin istatistikçileri ne yaparlarsa yapsınlar büyüyen işsizliği saklayamıyorlar. Son dönemde büyümedeki düşüş ortada: 2012-2014 arasındaki ortalama büyüme oranı yüzde 3. Bu rakam son 60 yılın ortalama büyüme oranı olan yüzde 4.7’den daha düşük. Bu düşük büyüme oranı üstelik yurtdışından dolar borçlanmanın en yüksek olduğu, doların arttığı bir dönemde yaşanıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder