İngiliz Emperyalizmi Krizde

İngiliz emperyalizminin iktisadi gerilemesi bu ülkenin dış politikasına yansıyor. İngiltere’nin zayıflayan bir emperyalist güç olması bu ülkedeki finans çevrelerinin sözcülüğünü yapan The Economist dergisini rahatsız ediyor:

“Bundan 20 yıl önce Dış İşleri Bakanı Douglas Hurd İngiltere’nin “sikletini aşan yumruklar atması” gerektiğini söylerdi. Bugün bu ülke ringe çıkmaya bile isteksiz. Yakın zamanda emekli olmuş bir İngiliz NATO komutanı Rusya ve Ukrayna’dan söz ederken Başbakan David Cameron’un “dış politikayla alakasız bir tip” haline geldiğini belirtti. ABD İngiltere’nin çökmekte olan silahlı kuvvetlerinden şikayetçi ve sürekli olarak Çin’e “uyum sağlaması”nı eleştiriyor. Müttefikler enişeli, rakipler küstah.”

Devletin ekonomiye dahil olmasını istemeyen, her seferinde işçi maaşlarını, emeklilik maaşlarını, her türden sosyal güvenceyi kesmenin propagandasını yapan bu dergi söz konusu olan savaş ve askeri harcamalar olduğu zaman kesenin ağzının açılmasını salık veriyor.

Aslında bu devlet harcamaları konusunda burjuvazinin genel tavrıdır:

“İngiltere sesini duyurmak için diplomasisini ve ordusunu güçlendirmeli. Milli gelirin yüzde 2’sini savunmaya harcayacağını belirtmek keyfi bir tavır olabilir ama ABD ve diğer ülkelere İngiltere’nin tüm ağırlığıyla NATO’nun birleşik güvenlik çabasına destek vereceği konusunda güvence vermiş olur. Bunu yapmak milli gelirin %0.7’sini dış yardıma ayırmaktan çok daha anlamlı. Para bulunabilir ve bulunmalı.”